چه زود گذشت ...
انگار همین دیروز بود که فرم شناسنامه ات رو پر کردم ... خودم واست اسم انتخاب کردم ... اسمی که تا اون روز کسی اینجا نداشت ...
خواستم هر روز قشنگ ترت کنم ولی من رفیق نیمه راه بودم...
باز هم آدم نامردی کرد ... من وبلاگم رو تنها گذاشتم ... آدم باز هم درگیر مشکلات خودش شد و همه چیز رو خیلی زود از یاد برد ... منو ببخش پاتوقم ...
ولی قول می دم بعد از این کنکور که بین من و تو فاصله انداخت بی آم و واسه همیشه باهات باشم ... هر روز ...
قول می دم تا کنکور تموم شد بیام و واسه آشتی یه هدیه واست بی آرم ...
اگه گفتی چی واست می آرم ...
یه قالب که خودم واست دوخته باشم ... تارش از HTML طلایی و پودش از Flash ابریشمی ...
خودم واست می دوزم ... حتی شاید دات کام بکنمت و دیگه اجاره نشینی نکنی
برمی گردم ...